Weekoverzicht | Never a dull moment week 21 – dat was het zeker

De titel “Never a dull moment” voor mijn weekoverzicht, was deze week wel zeker van toepassing. De week liep heel anders dan verwacht, door de plotse opname van Papa’s Liefste in het ziekenhuis. Maar ook de andere dingen als afzwemmen en scoutingkamp gingen gewoon door.

Zondag 19 mei

Omdat we vandaag niets op de agenda hadden staan, besloot ik om na de Yogales van de meiden eens naar de kapper te gaan. Grote Zus wilde ook graag, dus zou Papa’s Liefste ons daar afzetten. We waren alleen even vergeten dat de hele stad was afgezet vanwege de marathon. Gelukkig was de kapper wel open en konden we vrij snel terecht.

Papa’s Liefste en Kleine Zus bleven toch op ons wachten en vonden een mooi plekje aan de leestafel. Grote Zus wilde heel graag eens stijl haar. Na haar knipbeurt ging de kapster aan de slag met de stijltang en er kwam een heel andere meid te voorschijn.

• 

• 

Omdat het verven van mijn haar wel even duurde, mochten de meiden de kapsters helpen met vegen en mijn haar uitspoelen. Zo kregen ze een leuke ministage in de kapsalon. Grote Zus wil volgende week wel een hele dag komen helpen, zo leuk vond zij het 😉

• 

• 

Maandag 20 mei

Na een gezellig weekend samen, is maandag altijd weer een rauwe domper. Kleine Zus maakte er vanochtend weer een flinke scène. Reden? Ik wilde haar best helpen haar t-shirt aantrekken, maar dan moest ze hem even komen brengen, want ik was ook bezig haar zus te helpen. Daar werd ze zo boos van dat niets meer goed was. Uiteindelijk kwam ze bijna een uur te laat op school. Ik was dan ook blij toen ik thuis even kon bijkomen met een ontbijtje.

Uit school was alles weer overgewaaid en speelde ze de hele middag gezellig met haar vriendinnetje.

Dinsdag 21 mei

Gelukkig begon deze ochtend een stuk rustiger. Nadat ik de meiden op school had afgezet, fietste ik alvast de stad in. Later die ochtend ging ik koffie drinken met mijn zus. Ik wilde niet heen en weer blijven fietsen, dus vond ik een mooi plekje om in de tussentijd wat te werken met een lekker ontbijtje en een kop Latte.

Veel werk kreeg ik alleen niet gedaan, want rond 10.00 uur belde Papa’s Liefste dat hij zich na het sporten niet zo lekker voelde. Als hartpatiënt, iets waar je toch altijd wat meer gevoelig voor bent. Normaal bij een paniekaanval helpt het om even met mij te bellen, maar deze keer wilde hij toch liever dat ik naar huis kwam. Gelukkig was ik niet ver weg en rekende af en sprong op mijn fiets. Toen ik de wijk in fietste, hoorde ik een ambulance achter mij aankomen. Uiteraard kan dat toeval zijn, of toch niet…

Maar toen ik de straat in fietste, stond die ambulance toch bij ons voor de deur. Nadat hij met mij had opgehangen, had hij deur op een kier gezet, was op de bank gaan liggen en 112 gebeld. Omdat hij hartpatiënt is, kwamen ze natuurlijk meteen met lichten en sirenes aangesneld. Toen ik binnenkwam was er geen paniek. Het ambulancepersoneel was net bezig met het maken van een hartfilmpje. Daarop zagen ze eigenlijk niet zo snel iets afwijkends, maar voor de zekerheid toch maar mee naar de Eerste Hulp Hart.

Nadat ze hem daar hadden aangesloten aan alle monitors, werd er nog een keer bloed afgenomen en moesten we wachten op de uitslag. Pas tegen 15.00 uur kwam de chirurg zeggen dat hij en zijn overbuurman zometeen mee zouden worden genomen voor een hartkatherisatie. We dachten eigenlijk dat hij zich had vergist en zijn buurman bedoelde, die net weg was. Papa’s Liefste voelde zich wel een stuk beter en we zaten te wachten op het bericht dat hij naar huis zou mogen.

Niet veel later kwam de zaalarts inderdaad vertellen dat er toch een bepaald enzym in zijn bloed was verhoogd, dat duidt op zuurstoftekort in het hart. Omdat ze verder niets zagen, maar aan het bloed niet ligt, toch naar een katherisatie om het allemaal beter in beeld te krijgen. Dat was een juiste beslissing, want na anderhalf uur kwam hij terug op de afdeling met een stent in één van zijn kransslagaders en was een ander vat gedotterd. Toch wel even schrikken. Hij voelde zich toch wel opgelucht dat ze alles nu weer hadden nagekeken en de vernauwing verholpen.

Het protocol schrijft voor dat hij een nachtje moest blijven. Ik ging dus alleen naar huis. Hij aan de nasi en ik thuis aan de macaroni die onze huisvriend voor mij en de meiden had gemaakt. Ik had hem gelukkig kunnen inschakkelen om zolang nodig even op de meiden te passen. Toevallig bleef er vannacht ook nog een vriendinnetje van Grote Zus slapen. De meiden waren er allemaal niet zoveel van onder de indruk. In plaats van filmpjes kijken over wat een hartkatherisatie is, wilden ze liever met z’n drieën in bad.

Toen iedereen weg was en in bed lag, was er voor mij ook niet veel meer nodig om snel in slaap te vallen.

Woensdag 22 mei

Tijdens het ontbijt de meiden toch maar even de filmpjes laten zien, zodat ze in ieder geval een beetje wisten wat er gisteren was gebeurd. Op school ook de juffen even ingelicht, mochten de meiden opeens vragen stellen of ander gedrag vertonen. Na mijn halfuurtje duolezen bij Kleine Zus in de klas, fietste ik meteen door naar het ziekenhuis.

Papa’s Liefste had prima geslapen en voelde zich ook prima. Al snel kwam de arts met meer informatie. We hoopten op ontslag, maar helaas toch nog een dag en nachtje blijven. De bloedwaarden daalden wel, maar er moest nog een echo gemaakt worden om te kijken wat de schade van het infarct precies is geweest.

Rond het middaguur moest ik weer op het schoolplein staan om de meiden op te halen. Bij Kleine Zus zou een vriendinnetje komen spelen. Dat had ik al vorige week al afgesproken en geen reden gezien het nu af te zeggen. Helaas was het vriendinnetje het wel vergeten, dus kwam Kleine Zus alleen naar mij toe op het schoolplein. Het vriendinnetje had niet op haar gewacht en was nu weg. Pffff dat kon er ook nog wel bij. Na 20 min zoeken, vond ik haar uiteindelijk in de klas van haar broertje. De vader was ook al gebeld, maar die kon weer naar huis, want ze wilde nog wel komen spelen bij ons. Grote Zus had ook een vriendinnetje en het buurmeisje kwam ook langs. Full House dus, maar omdat iedereen zich met elkaar vermaakte, kon ik ook even wat dingen voor mijzelf doen.

Toen iedereen weer opgehaald was, namen wij snel de bus naar het ziekenhuis. De meiden wilden dat graag en ik vond het ook wel prima. Op het station haalden we wat te eten, zo konden we samen met papa eten in het ziekenhuis. Tegen 18.30 uur nemen we afscheid en lagen de meiden ook mooi op tijd in bed. Ik volgde ook snel.

Donderdag 23 mei

Vandaag moest ik werken in het ziekenhuis, dus kon ik mooi vooraf nog even langs bij de patiënt. Vandaag zou hij gelukkig wel naar huis mogen, maar pas aan het einde van de middag. Protocool zei 48 uur na hartkatharisatie, dus daar was het wachten op.

Tegen de lunch was ik klaar en kon ik zelf een broodje halen om samen op de afdeling te lunchen. Ondertussen had hij een hele goodiebag met daarin allemaal meetapparatuur voor thuis. Via een app kan hij zo zijn gegegvens opslaan en doorgeven aan het ziekenhuis. Zo kreeg hij een horloge, bloeddrukmeter, weegschaal en ecg. Ongelofelijk hoe makkelijk dat allemaal gaat tegenwoordig.

Ik moest weer naar huis om met de meiden naar dansles te gaan. Hij zou om 16.30 uur zelf een taxi naar huis nemen. Maar in plaats daarvan nam hij toch liever de bus. Bij de bushalte haalde ik hem op, want de stembus zat tegenover de bushalte. Konden we meteen stemmen voor de Europese verkiezingen.

Tegenwoordig zijn de regels van autorijden na een infarct aangepast. De vorige keer mocht hij een maand geen autorijden. Omdat de pompfunctie van zijn hart niet veranderd is, mag hij nu dat wel. Dus na het eten reden we even naar de ijssalon voor een lekker ijsje.

Vrijdag 24 mei

Vandaag hoefde ik niet te werken in Katwijk, maar had ik een opleidingsdag in het ziekenhuis. Voordeel was dat de meiden daarom niet extra vroeg naar de VSO hoefde en wij dus ook niet vroeger op. Voor de zoveelste keer fietste ik deze week naar het ziekenhuis.

Het was wel een beetje spannend, want de dag zou ik vandaag leiden zonder mijn collega. Voor mij ook pas de tweede keer dat ik erbij was, dus moest ik even zoeken naar waar alles stond en hoe het werkte. Gelukkig ging alles goed en was het ook een heel interessante dag.

Thuis was ook alles goed gedaan en had Papa’s Liefste er een ontspannen dagje van gemaakt; auto gewassen, naar de kapper geweest en koffie gedronken in de zon op het terras. De komende maand zal hij dat wel vaker doen, want hij mag wel een maand niet werken van de dokter.

’s Avonds zakten we samen onderuit op de bank en keken de film Glass. Deze was voor maar €3,99 te huur bij Pathe-Thuis

Zaterdag 25 mei

Na alle gebeurtenissen van afgelopen week, helaas geen rustig weekend, want Grote Zus gaat voor het eerst op scoutingskamp. Gelukkig vertrokken ze pas om 11.00 uur en hadden we zo voldoende tijd om alles in te pakken. Het is maar voor één nachtje, dus heel veel had ze ook weer niet nodig.

Nadat we haar hadden afgezet, bleek thuis dat de postbode een pakje voor ons had achtergelaten bij de buren. Van Greetz een doos vol met heerlijke donuts. Naast leuke kaarten en bloemen, hebben ze nu ook taart en donuts.

• 

• 

Het volgende onderdeel op de agenda, was ook een bijzondere, die we niet zomaar konden afzeggen. Kleine Zus mocht namelijk afzwemmen voor haar B-diploma. Vorige week had ze al mogen proefzwemmen en dat was helemaal goed gegaan.

Apentrots was ze op haar diploma. Ze kon het niet geloven, want ze had daar zo hard voor gewerkt (haar eigen woorden) 🙂 Om dit te vieren reden we na de uitreiking door naar Amsterdam. In PARK Cafe-Restaurant in het Oosterpark was er namlijk een tafeltje voor ons gereserveerd. We waren wat vroeg, dus gingen we eerst even naar de grote speeltuin in het park. Daar kon Kleine Zus geen genoeg krijgen van de glijbaan.

Ook liepen we nog even een blokje om, want op de heenweg hadden we gezien dat er een heel grote MOOF-fietsenwinkel zat. Papa’s Liefste kijkt al een tijdje verlekkerd naar deze fietsen. Helaas kon hij nu geen proefritje maken, maar kijken kon natuurlijk wel.

• 

• 

• 

Het was nog even lekker om op het terras te gaan zitten, voordat we aan tafel gingen. Natuurlijk waren er ook nog cadeautjes voor Kleine Zus haar afzwemmen. Superblij was ze met haar Vtech Kidizoom Action Cam (deze kan ook onder water) en haar LOL Surprise Sticker Album van Panini. Gelukkig zaten er al genoeg stickerzakjes bij voor haar om de hele avond te kunnen plakken.

• 

• 

• 

We hebben heerlijk gegeten en gedronken bij PARK Cafe-Restaurant. Ook was het wel eens fijn om niet met twee kinderen op stap te zijn. Na een heerlijk toetje en nog een keer van de glijbaan gingen we weer naar huis.

Fijne zondag!