Weekoverzicht | Never a dull moment #32

In dit weekoverzicht een uitgebreid verslag van ons tweede deel van de vakantie. Waar we Denemarken verlaten voor nu en doorrijden naar Zweden. Hier verblijven we een week in een huisje op een camping. Omdat ik vooraf al gezien had dat er niet heel veel in de omgeving te doen was, boekte ik voor 1 nachtje een hotel in Stockholm. Daar bezochten we Junibacken en deden een rondtour door de stad, die achteraf een verkeerde beslissing bleek te zijn.

Zondag 6 augustus

Vandaag hebben we lekker een dagje niets gedaan. Daar is de vakantie natuurlijk ook voor. De meiden knutselde wat, keken film en speelde buiten in de speeltuin hier op het park. Ik had nog wat achterstallig werk liggen en probeerde dat zoveel mogelijk weg te werken. Natuurlijk keken we ook naar de finale van het EK Vrouwvoetbal Nederland – Denemarken. Het was best spannend, maar Nederland won!

Na het eten gingen we nog even kijken op het strand. Het waaide flink, maar we konden de zon mooi zien zakken in de zee.

Omdat we de volgende ochtend naar Zweden zouden doorreden, pakten we ’s avonds al zoveel mogelijk van onze spullen weer in om morgen bijtijds te vertrekken.

Maandag 7 augustus

Nadat de auto was volgeladen gingen we op weg. Er waren 2 manieren om in Zweden te komen, via de pont of via de brug. Ons reisschema gaaf aan via de brug, maar dat was om dat we in eerste instantie in een ander park zouden overnachten. Omdat deze al vol was tijdens het boeken, zijn we uitgeweken naar Gilleleje, wat een stuk noordelijk ligt. Voor de overstreek met de pont zouden we €50 moeten betalen. Dus Hollanders die we zijn, besloten we de brug te nemen ook al was dat dan een uurtje extra rijden. Hierbij hadden we geen rekening gehouden met het feit dat we voor de brug tol moeten betalen, ook ruim €50!

De route was hoe dan ook erg mooi en in Zweden reden we door het heuvellandschap en zag overal mooie rode boerderijen en gele Villa Kakelbond-achtige huizen. Omdat er ook gegeten moest worden, stopte we voor deze keer bij een Zweedse MacDonalds. De meiden blij, want in de Happy Meals zaten Emoji knuffels. Verder was er niet heel veel anders aan de MacD dan in Nederland. Behalve dan dat je je afval meteen moet sorteren; ijsblokjes, voedselresten, plastic, papier/karton en dienblad. Voor alles een apart vakje.

Aangekomen op onze bestemming in Zweden, bleken we zelf ook een mooi rood huisje te hebben. Al snel zagen we dat de andere huisje ook gehuurd waren door Nederlanders. Allemaal ook op dezelfde autovakantie. We hadden ze nog niet eerder gezien omdat wij natuurlijk hiervoor een ander park hadden gehad. In het midden van de huisjes, is een grasveld waar de kinderen leuk samen kunnen spelen (als het droog is).

 Ons huisje is eenvoudig, maar wel volledig ingericht. Er zijn 2 slaapkamers, eentje met een stapelbed en eentje met 2 losse bedden. Helaas is de kamer te klein om de bedden tegen elkaar te zetten, wat door de kasten kun je er dan niet meer bij de zijkant van het bed komen. De kasten zijn trouwens ook niet erg praktisch, want nergens is er een plank in te vinden, alleen 2 hangertjes. Gelukkig is er onder de TV een ledenkastje en kunnen we daar onze kleren in doen. Omdat we hier een week zijn, vind ik het toch wel fijn om niet uit een koffer te hoeven leven (en daar is trouwens ook geen plek voor om die open ergens neer te zetten)

Onderweg hebben we gelukkig al wat boodschappen gedaan, want het is al tegen etenstijd als we aankomen. De meiden zijn blij dat er geen afwasmachine aanwezig is, want dat mogen zijn afwassen. Nou dat vinden wij natuurlijk prima, iedereen blij

Dinsdag 8 augustus

Nadat iedereen lekker heeft kunnen uitslapen en is bijgekomen van de lange rit van gisteren, ga we op onderzoek uit in een van de stadjes in de buurt. Nou ja, niet echt in de buurt, want het plaatsje Hjo ligt op 3 kwartier rijden bij onze camping vandaan. Het is wel een leuk stadje, aan het Vattern meer. We parkeren de auto bij de haven en gaan daar een kijkje nemen. Bij een trappertje in het water, voelen de meiden hoe koud het water is. Koud is het zeker, maar toch durven ze steeds verder het water in.

Naast ons zit een dame die uit Nederland blijkt te komen. Ze vertelt ons dat haar dochter hier woont en ze een paar keer per jaar hier op bezoek komt. Ze vertelt ons ook dat je in Zweden goedkoop buiten de deur kunt lunchen en voor €10 al een 3 gangenmenu hebt. We besluiten daar dus maar gebruik van te maken en vanavond dan maar brood te eten.

Helaas blijkt in het restaurant het personeel niet erg goed Engels te spreken en er ook geen Engelse kaart is. Met wat moeite bestellen we pannenkoeken voor de meiden en wij eten ham en spek met aardappelpuree en rosti. Een eenvoudige, doch voedzame maaltijd. Binnen is er ook een salade buffet en na is er koffie of thee.

We lopen nog wat rond in het stadje en de meiden spelen lekker in de speeltuin. Ook hier horen we heel wat Nederlands om ons heen. Later blijkt een van deze gezinnen tegenover ons op de camping te staan.

Zoals gezegd eten we ’s avonds brood met knakworst en wassen de meiden af. Het weer is de hele dag prima geweest en ik kan ’s avonds ook nog buiten zitten met mijn boek (biografie van Astrid Lindgren) en een glaasje wijn. Wel heb ik mijn wollen sokken aan, want fris is het wel.

Woensdag 9 augustus 

Door het regenachtige weer, houden we weer een pyjama dagje binnen. De meiden vinden dat geen enkel probleem, want dat betekent dat ze de dozen met Play-Doh klei mogen openmaken. Deze zijn ons toegestuurd om uit te testen en vandaag is daar een goede dag voor. Deze nieuwe Play-Doh sets leren jonge kinderen kennismaken met cijfers, vormen en kleuren. Om het voor Grote Zus wat moeilijker te maken, mag zij de bijgeleverde opdrachten in het Engels doen. Zo vermaken de meiden zich prima.

Gelukkig komt aan het einde van de middag de zon toch nog door. Met wat tegenzin gaan de meiden toch naar buiten en nemen ze een kijkje bij de speeltuin op de camping. Het is jammer dat er geen speeltoestellen op het grasveldje voor ons huisje staan. Hierdoor kunnen we ze niet in de gaten houden, maar we gaan er vanuit dat ze de weg naar huis wel weer zullen vinden. Tegen etenstijd gaat Papa’s Liefste ze toch maar halen en komen ze terug met een vriendinnetje. Helaas kan ze niet te lang blijven, want wij gaan eten, Woezel & Pip pasta.

Nadat de meiden weer hebben afgewassen en zelf ook onder de douche zijn geweest, zoeken we snel nog even wat spullen bij elkaar. Morgen gaan we namelijk voor 1 nachtje naar Stockholm. Dat is 4 uur rijden vanaf de camping, dus vandaar dat we er een overnachting hebben geboekt.

Donderdag 10 augustus

Al vroeg rijden we de camping af, op weg naar Stockholm. We willen er niet te laat aankomen, want we willen graag een paar uur de tijd hebben in het Astrid Lindgren museum Junibacken. Op de blog van Kidseropuit heb ik gelezen dat dat echt de moeite waard is om te bezoeken. Om de meiden voor te breiden, heb ik de afgelopen avonden ook voorgelezen uit het Zomerverhalen van Astrid Lindgren, vol korte verhalen uit haar bekende boeken.

De weg naar Stockholm verliep prima.Onderweg stopte we voor een kop koffie en een kaneelbroodje. De meiden konden even spelen in de speeltuin. Daarnaast lagen ook allemaal typische trollenstenen, zoals we kennen uit de film Frozen. Voor de zekerheid gingen we toch even kijken of ze thuis waren.

Zoals ik al zie verliep de weg naar Stockholm prima, maar IN Stockholm was dat wel even anders. De stad bestaat uit heel veel tunnels, viaducten en eenrichtingswegen. Zelfs met navigatie was het haast onmogelijk om de weg te vinden. Gelukkig lukt het uiteindelijk wel en hadden we zo meteen mooi een groot deel van de stad en het oude centum gezien. Bij Junibacken vonden we met wat moeite gelukkig ook een parkeerplekje.

In het museum was het best druk en moesten we even wachten voordat we in de verhalentrein mochten stappen. Dit is de hoofdattractie van het museum, maar daarnaast is er ook diverse binnen- en buitenspeeltuinen en een grote boekenhandel. In de ene binnenspeeltuin is een miniatuurdorpje nagebouwd waar kinderen in kleine huisjes. winkeltjes en werkplaatsen kunnen spelen.

Het is een soort absurde wereld met een grote wolf, aap met glijbaan en draak die de schat van de prinses bewaakt. Waarschijnlijk heeft alles wel een verwijzing naar de verhalen van Astrid Lindgren, maar daarvoor kennen ik ze niet allemaal even goed. Alleen de boerderij en werkplaats van de Hazelhoeve kwamen mij bekend voor. De kinderen vonden het fantastisch.

Achter de boekenwinkel is nog een aparte speeltuin met een walvis, waar je binnenin je opeens ineen ruimteschip bevind. Een grote hondenmand, waar je lekker in kunt slapen. Of maak een foto waarop lijkt alsof je aan de lamp hangt. Er zijn motorfietsen, waarbij je als je gas geeft, de ventilator boven je hoofd harder gaat blazen, zodat de wind door je haren gaat. Er is een boom, waarbij je briefjes in de grond stopt en deze dan vanuit de takken weer naar beneden dwarrelen. En overal zijn kruip-door-sluip-doorgangetjes, waarbij je dan ineens uit de garderobe kast vandaan komt

Boven het restaurant vind je Villa Kakelbont. Het huis is helemaal nagebouwd en je kunt binnenin je verkleden met Pippi’s verkleedspullen, boven in haar bed slapen en via een glijbaan naar beneden roetsjen. Het aapje Meneer Nilsson zit op het dag en ook het paard Witje is aanwezig. Deze kun je borstelen en op zijn rug zitten. Voor het Villa Kakelbont vind je een hele lange hinkelbaan. Gelukkig is er langs de kant genoeg zit plek voor de ouders en kijk je uit over de haven van Stockholm.

Rond 16.00 was het tijd voor ons om met de verhalentrein mee te gaan. Met z’n viertjes gingen we in een wagentje zitten en gingen we langs diverse scenes uit de boeken van Astrid Lindgren. Het lijkt een beetje op de Droomvlucht in de Efteling. Het wagonnetje neemt je mee langs de Hazelhoeve en je vliegt als Karlsson over de dorpen heen, waarna je het bos in wordt genomen met Ronja de Roversdochter. Leuk was ook dat de vertelling tijdens het ritje in het Nederlands zijn. Het laatste verhaal is die van de gebroeders Leeuwenhart, het favoriete jeugdboek van Papa’s Liefste. Ik heb het zelf ook gelezen en ik denk dat het het eerste boek was dat ik las, waarbij ik moest huilen. Tijdens het ritje mochten er geen foto’s gemaakt worden, dus daarom nog een paar foto’s uit Villa Kakkelbont

Bij het uitstappen kom je dan weer uit bij Villa Kakelbont en zo is het rondje verhalen van Astrid Lindgren compleet. We gingen nog even naar de buiten speeltuin, maar al snel wilde de meiden toch terug naar binnen en blijven wij buiten nog even van de zonnestralen genieten. Zoveel hadden we er ook nog niet van gezien deze vakantie. We blijven tot sluitingstijd, al hadden de meiden graag nog langer gebleven. Echt een aanrader dus, mocht je in Stockholm met kinderen zijn.

We besloten ons hotel op te zoeken en in te checken. Omdat we er alleen maar een nachtje zouden slapen, had ik iets niet al te duurs uitgezocht. Het bleek een simpel, maar schoon hostel te zijn, met een kamer met 2 stapelbedden, eigen WC en douche en zonder ramen. We bleven dus niet lang en zetten alleen onze spullen weg en gingen daarna op zoek naar een plekje om te eten. Na wat googlen vond ik een blog over kindvriendelijke restaurants.

Na ons weer in het verkeer te hebben gestort, bleek het eerste restaurant aan het park dicht te zijn en de tweede in het oude centrum volgeboekt. De aardige eigenaressen wees ons naar een pleintje een paar straatjes verderop. Maar uiteindelijk kwamen we weer terug op de parkeerplaats waar we de auto hadden neergezet. Hier aan de kade waren ook restaurantjes, dus besloten we bij Miss Behave te gaan zitten. Zo hadden we mooi uitzicht over het water, met aan de overkant het lunapark Grona Lund met angstaanjagende attracties.Na deze lange dag besloten we allemaal onze bedjes op te zoeken. Morgen hadden we nog een dag in Stockholm voor de boeg.

Vrijdag 11 augustus 

Wat we altijd doen als we in een nieuwe stad zijn, is een Hop-on-Hop-off bus boeken. Op deze manier zie je alle hoogte punten, zonder dat de kinderen daarvoor te lang hoeven te lopen. Bij de leuke plekjes stap je uit en ook weer op om de route te vervolgen. Zonder er verder bij na te denken boekte we de bus ook in Stockholm. De eerste halte was op 10 min lopen, door een park van ons hostel. Dus na het uit checken legde we onze spullen in de auto. Deze hadden we toch maar in de parkeergarage gezet, want ondanks dat ons vertelt was dat we tot 9.00 gratis buiten konden parkeren, hadden we om 4 uur ’s nachts een bon gekregen…. Dat we niet in de auto toen naar het centrum zijn gereden en daar de bus hebben gepakt, bleek fout 2 van die dag te zijn.

De wandeling door het park was heerlijk en de zon scheen lekker. Helaas moesten we best wel een tijdje wachten daarna tot de bus kwam en deze bleek ook nog eens bommetje vol te zitten. Pas na 3 haltes was er plek boven voor ons om te zitten en iets van de stad te zien, inclusief de vertelling erbij. Omdat het zo druk was, besloten we de hele route te volgen en niet onderweg uit te stappen. Ook dit bleek niet echt een goed besluit. Halverwege kreeg ik spijt dat we deze tour hadden geboekt. De meiden speelde alleen maar met hun telefoon en buiten scheen de zon. Ook al was het een open bus, toch had ik liever buiten gelopen.

Toen we een tijdje stopte bij Skansen twijfelde ik of we toch niet beter de rest van de middag hier konden blijven. Maar de entree voor dit park zou voor ons ook weer €50 zijn en we hadden nu al betaald voor deze tour, waarbij we ook nog op de boot konden. Net toen ik wilde voorstellen om uit te stappen ging de bus weer verder en besloot ik bij ons oude plan te blijven. Hoe verder we reden hoe meer spijt ik kreeg en stront chagrijnig er van werd. Het laatst, lange deel van deze route was erg saai en ik baalde en baalde steeds meer. Toen we uiteindelijk bij de boot aankwamen had ik er echt geen zin meer in. Teruggaan naar het park had ook geen zin, want we waren alweer zoveel extra tijd kwijt, dat het geen zin meer had. We zouden toch ook nog 4 uur terug moeten rijden naar onze camping.

We namen uiteindelijk toch ook maar de boot. De meiden kregen een ijsje en waren ook weer blij. Na de boottrip besloten we ergens voor een kop koffie te gaan zitten. Papa’s Liefste dacht dat mijn humeur deels ook kwam door koffie te kort, maar het lag meer aan mijn maandelijkse hormonenschommeling, bleek later. Om mij op te vrolijken bedacht Papa’s Liefste een leuke plek voor ons om te gaan eten, voordat we weer op weg zouden gaan; echte Zweedse gehaktballetjes bij de grootste IKEA van de wereld, net iets buiten Stockholm. Met een bezoekje aan de IKEA kun je mij altijd blij maken, dus besloot Papa’s Liefste deze troef in te zetten. Nu alleen nog terug naar de auto zien te komen.

De snelste manier was de normale bus. Helaas reed die net voor onze neus weg. De volgende konden we niet in, want daar was een mevrouw (flauw) gevallen en daar moest een ambulance voor komen. De andere bus was daarna vol met alle passagiers van die eerdere bus. We probeerde ondertussen er achter te komen hoe we voor onze buskaartjes konden betalen. In het hokje stond dat dat met een app op je mobiel moest kunnen, maar dat lukte ons natuurlijk niet. Kleingeld hadden we niet op zak en met pin bleek niet te kunnen. Toen daar weer een van onze Hop on Hop off bussen stopte, besloten we die te nemen. Op de kaart zagen we dat we bij halte 11 konden uitstappen en doorsteken naar halte 17. Bij 20 konden we er dan weer uit en waren we terug bij het park. De doorsteek bleek door de chique winkelstraat van Stockholm te zijn, vol dure winkels en auto’s. Papa’s Liefste keek zijn ogen uit en ik was blij nog even buiten te kunnen wandelen. Zo kwamen we uiteindelijk weer terug bij onze auto.

 De IKEA was slechts een kwartiertje rijden. Bij het parkeren van de auto vonden we de grote wel meevallen, dachten we. We bleken echter bij de uitgang te staan in plaats van de ingang. Die vonden we een klein stukje verder op. Op de roltrap lazen we op de muur dat deze IKEA 10.000M2 was!!! Helemaal boven in vonden we het restaurant. Uiteraard koos ik voor de Zweedse gehaktballetje. Ik had beter voor de grootse portie kunnen gaan, want de meiden vonden de balletjes uiteindelijk lekkerder dan hun pannenkoek.

Vanuit het restaurant kon je in een cirkel naar beneden lopen langs alle meubels en voor ingerichte woningen. Net als bij ons, maar dan net iets meer. Ik denk dat het ons bijna 1,5 uur koste om weer bij de uitgang te komen. Natuurlijk gingen we niet met lege handen weg. Zo kocht ik een mooie mok, omdat ze geen goede mokken hebben in ons huisje, een schaar, want die ontbreekt ook in ons huisje en natuurlijk nieuwe afsluitbare zakjes. Thuis heb ik deze namelijk allemaal opgemaakt bij het inpakken van de kleren van de meiden.

Zo sloten we de dag in Stockholm toch nog leuk af. Het is echt een prachtige stad en zeker de moeite waard om te bezoeken. Het weer was ook prachtig, maar ik had toch graag het anders aangepakt. Ik probeer te leven zonder verwachtingen, maar soms vallen dingen toch gewoon tegen en zou je het anders hebben gezien. Rond middernacht waren we terug bij ons huisje en doken we moe onze bedjes in.

Zaterdag 12 augustus

De de vermoeiende dag en lange rit, werden we pas laat wakker en maakte we er een rustig dagje van. Het weer was ook weer omgeslagen en de was bewolkt en nat. De meiden speelde weer lekker met de Play-Doh. Tegen een uur of 2 trok het iets bij (dachten we) en besloten er toch nog even op uit te gaan. Op een uurtje rijden van de camping was een groot natuurreservaat waar je kraanvogels zou kunnen zien.

Onze navigatie Waze leiden ons langs allemaal smalle weggetjes, door de bossen en langs kleine dorpjes. Alleen de reis was al leuk! Aangekomen bij het uitkijkpunt regende het weer en waren er niet veel vogels te zien. Onze reisgids vertelde ons dat er nog een uitkijktoren in de buurt moest zijn, met een restaurant erbij. We besloten het daar ook nog even te proberen.

Bij de uitkijktoren bleek een leuk informatiecentrum te zitten met verrekijkers om het wetland af te speuren. Op heel veel zwanen na, zagen we helaas geen kraanvogel. Ook niet op de uitkijktoren een stukje verderop. Het regende ook weer behoorlijk, maar dat maakte de meiden niets uit en renden lekker vooruit.

De warme koffie met een taartje was daarna wel een heuse traktatie en maakt het tochtje het zeker waard. Op de terugweg reden we door Tidaholm, waar we nog wat boodschappen haalde. Er bleek kermis te zijn, maar die stond slechts uit een suikerspinnen kraam, een draaimolen en een luchtkasteel. De meiden vonden het niet de moeite waard om de auto voor uit te komen.

’s Avonds aten we pizza en lazen we nog wat verhalen uit de verhalenbundel van Astrid Lindgren.

Welke verhalen van Astrid Lindgren ken jij?