Met vaderdag in aantocht, vandaag een blog van papa Nick, vader van twee prachtige dochters. Regelmatig denkt hij nog wel eens terug aan de kraamtijd van zijn meiden, de oudste inmiddels bijna 23 jaar. Hij neemt jullie mee terug naar die tijd en geeft zijn kijk op deze bijzondere tijd met zijn (nieuwe) gezin.
Kraamtijd
Wat mij dan is bijgebleven? De bevalling sla ik maar even over; een groot drama met 36 uur weeën en na thuis te zijn begonnen uiteindelijk toch naar het ziekenhuis. Daar aangekomen bleek ik alle belangrijke papieren in de haast te zijn vergeten en kon ik dus nog terug naar huis, mijn vrouw alleen achterlatend in het (toen nog) Academisch Ziekenhuis Leiden.
Overslaan
Toen ik na een kleine drie kwartier en flink wat rubber op mijn autobanden minder de verloskamer weer in kwam, werd net alles in gereedheid gebracht om het arme kind met een tang te dwingen de wereld te betreden. Dat lukte overigens pas toen een arts met één voet op de tafel om af te zetten zich ermee ging bemoeien en en passant maar even het sleutelbeentje van mijn dochter had gebroken. Overslaan maar even dus, zoals ik schreef. Nee, dan het vervolg eenmaal weer thuis. Heel kort kregen we even een kennismakingsbezoek van de kraamhulp en na een bliksembezoek van mijn schoonfamilie en een buurvrouw waren we plotseling… met z’n drieën!
Wachten
Wat een bizarre situatie! Daar lagen we dan op bed; een totaal afgematte vrouw die het ondenkbare had volbracht, een pasgeborene met een botbreuk en dus pijn en, ja ook ik had geleden, een vader die niet meer wist waar hij het moest zoeken. Een volledig hulpeloos klein meisje en haar twee ouders die van toeten noch blazen wisten. Want wat nu? Geen idee. Beetje fles (wilde m’n dochter echter niet), schone luier en voor de rest denk ik dat we voornamelijk geslapen hebben. Heel veel geslapen. En wachten op wat er komen ging. En dan, de volgende ochtend, na een onrustige, onwerkelijke nacht, was ze daar: onze geweldige, niet te evenaren, op iedere vraag een antwoord hebbende kraamhulp! Opeens werd het weer licht in huis. Hop, hop, hop, kind in bad, moeder helpen, was opvouwen, beschuitjes klaarmaken, bezoek binnenlaten, flesje maken, met vader samen buiten sigaretje roken, even stofzuigen, bezoek wegsturen, avondeten klaarzetten. Hop, hop hop, tot morgen! Wat een genot, wat een kanjer!
Fruit
Wat mij nog het meest is bijgebleven: iedere middag maakte ze voor mijn vrouw (en een aantal keer ook voor mij!) een prachtig groot glas vol met vers fruit. Met een suikerrandje en in mijn herinnering zelfs een parasolletje, maar het kan ook zijn dat ik dat laatste er inmiddels gewoon bij heb verzonnen. Hoe dan ook: zoveel liefde voor het vak, voor ons en onze dochter. En hoe we haar na een week of zo, toen ze weer een ander gezin de tijd van hun leven ging geven, enorm misten. Ik krijg er nu nog bijna tranen van in m’n ogen. Dat het ook anders kan hebben we gemerkt na de geboorte van onze tweede dochter. Prima kraamhulp ook hoor, zeer bekwaam en zo, maar zonder die enorme passie en betrokkenheid als bij de eerste.
Lees ook Leuk ideetjes met fruit op een bord
Jammer
Ik weet niet precies hoe het tegenwoordig precies geregeld is, hoeveel dagen de kraamzorg nu duurt, hoeveel uur per dag en wat ze allemaal (mogen) doen. Het zal allemaal wel minder geworden zijn. Hoe jammer! Want bij ons was het de kers op de kraamtijd. En zo’n kraamverzorgende gun je iedereen…
Hoe hebben jullie de kraamtijd beleefd?
Foto Vader & Baby: door Halfpoint/Shutterstock
charlotte swart says:
Ik heb vooral de eerste weken in Amerika echt op een roze wolk gezweefd, ondanks alles wat geregeld moest worden
Lodi says:
Leuk om eens de kant van de vader te lezen. Hier twee keer geen roze wolk omdat de kinderen opgenomen werden in het ziekenhuis voor een operatie. Ik kreeg wel kraamzorg omdat ik niet in het ziekenhuis mocht blijven en ondanks dat ik elke dag heen en weer ging, was ik wel kraamvrouw. De uren niet volgemaakt, maar wel heel fijn dat ze wel waren voor de kleine dingen en steun.
Laura / fitfunfab.nl says:
Leuk om te lezen! Ik heb ook 2 hele verschillende kraamtijden gehad. Bij de eerste een beetje zoals jij het omschrijft… totaal geen idee hebbende wat ons te wachten stond.
Jessica - Foodie Feest says:
Mooi geschreven, ik kreeg er kippenvel van! 🙂
Jessica J. says:
Wat een drama, dat gebroken sleutelbeentje!
MamaMinke says:
Leuk om te lezen! Hier precies zo. De eerste was super qua hulp. De tweede deed haar werk goed maar was toch minder. Verse vind ik mijn tweede maaltijd echt beter haha.
Marjolein says:
Heerlijk om een papa vissie te lezen, mijn man kijkt er ook heel anders op terug dan ik zelf het is inmiddels ook alweer een tijdje geleden
Ellen says:
Wat leuk om het eens te lezen vanuit de ogen van een vader. Het bewijst maar weer eens hoe belangrijk en fijn het is om in zo’n bijzondere tijd iemand naast je te hebben waar je steun aan hebt.
Nicole Orriëns says:
Wat ik me van mijn man herinnerde was dat hij heel moest rondrennen. Om dingen te halen, om boodschappen ten doen etc. Hij was zo’n soort manusje van alles.
MC Kleuver says:
Komt niet vaak voor dat je het verhaal uit mannenkant leest. Dus dat is leuk. Is mooi dat er zulke kraamverzorgsters zijn!
Jamey says:
Wat verfrissend om ook eens de andere kant van het verhaal te lezen!
Mariëlle | Me-licious says:
Nice om het eens te lezen uit de kant van een vader hoe die de hele kraamtijd ervaart. Ik kan me voorstellen dat het ook als vader niet makkelijk is.
Thomas says:
Als vader was ik ook erg blij met de kraamhulp. Ook lekker enthousiast en echt liefde voor het vak. Echt super, er komt zoveel op je af dat het toch fijn is om een ‘neutraal’ iemand met tips/hulp te hebben. Want al die mensen in de familie die alles maar beter denken te weten wordt je ook niet altijd even blij van haha.
Judith says:
Leuk om ook eens de andere kant te lezen, zie je niet vaak
Merel says:
Zo mooi beschreven! Ondanks jullie helse start; dan heb je zo’n kraamverzorgster echt nodig.
Hier drie verschillende ervaringen. Eerste keer kraamhotel (toen fantastisch), tweede keer kraamhotel (echt de meest zakelijke, ijskoude en onpersoonlijke start ooit) en na twee dagen huilend naar huis waar we een fantastisch mens kregen. En aan de derde keer heb ik gemengde gevoelens overgehouden.
Chantal says:
Wat leuk om het een keer vanuit het perspectief te laten zien van de vader. Helaas heb ik dit zelf nog niet meegemaakt.
Kimberly says:
Wat grappig om eens het perspectief van de vader te lezen, ondanks jullie zware start.
Eline says:
Wat een heftige start, gelukkig kwam alles uiteindelijk goed. Wij hebben zelf twee verschillende kraamtijden gehad. Bij de oudste dochter ging alles goed, hoewel we thuis kwamen en dachten ‘Oei… nu begint het…’. Bij de jongste dochter had ik een hele goede bevalling, maar behoorlijk wat complicaties achteraf (baarmoederontsteking enz.). Ik was toen ook heel erg blij met de vroedvrouw aan huis.
Gerdi says:
Wat leuk om ook eens de kant van de vader te lezen! En kraamzorg is er juist ook om de nieuwe papa’s te helpen en te verwennen.
Mieke | mieksmind says:
Altijd leuk om de verhalen van de vaders te lezen die maken het soms toch op een andere manier mee
Daniëlla says:
Wat een verschil he, zo jammer dat niet alle kraamverzorgsters met dezelfde passie hun werk doen. Wij hadden overigens ook een fantastische hulp, mocht er ook een tweede komen dan vraag ik haar weer. ❤️
Ellen says:
Die ging als een waas aan mij voorbij door de pijn van de keizersnede en een onervaren kraamhulp. Gelukkig wisten we zelf veel.
Koeka says:
Leuke blog! Vaak worden vaders een beetje over het hoofd gezien, zonde!