Sinds een aantal jaren gaat Grote Zus op zaterdagochtend naar balletles. Kleine Zus mocht dan mee en na afloop mogen we dan bij de les komen kijken naar de dansjes die geleerd waren. Kleine Zus vond dat geweldig en na de les danste ze zelf een rondje, zodra ze kon lopen.
Deze zomer werd Kleine Zus 3 en mocht ze ook op dansles. Na de vakantie was het dan zover! We hadden al samen een nieuw pakje gekocht bij de H&M en een roze panty.
De schoentje hadden we nog wel van Grote Zus. Ze kon niet wachten tot ze dan eindelijk naar de les mocht. De eerste les deed ze ook super mee en vond het geweldig. We als ouders glommen van trots! Wat was onze kleine meid dapper en deed ze meteen zo leuk mee.
Dat veranderde helaas…. de les erop was ik er niet en moest Papa Liefste met de dames naar ballet. Deze keer wilde Kleine Zus niet van de schoot van papa af en wilde helemaal niet mee doen. De keer erop, weer drama. We begonnen ons nu echt wel af te vragen of ze toch nog niet te jong was voor balletles.
Daarbij baalde we ook verschrikkelijk, want we waren juist zo blij dat beide meiden op het zelfde moment les hadden (andere lokalen en juffen) en wij even 40-30 minuten samen hadden voor een kop koffie en even samen de plannen voor het weekend en de komende week konden bespreken. Nu zat een van ons op de gang en de andere in de zaal, met een gillende keukenmeid
Toen kwam de juf met een geweldig idee!
In plaats van dat papa en mama meeging naar de balletles, zou ze een knuffel mee mogen nemen.
Thuis gekomen hebben we 
meteen de barbie-kleding-doos ondersteboven gegooid en 2 tutu’s gevonden voor Kleine Zus haar lievelingskonijnen. Ze heeft deze in 3-voud, dus 2 werden gebombardeerd tot ballet-konijnen. De hele week hebben we het er met haar overgehad; wie gaan er mee naar ballet? “Balletkonijnen” Wie mogen er niet meer mee? “mama & papa”.
Helaas was kleine zus de week erna ziek. Ze was vrijdag met 39,8 graden koorts van de creche gehaald. Misschien dat er al iets al aan het broeden was geweest, waardoor ze zo moest huilen in de week ervoor op ballet.
Natuurlijk was de juf ziek de week erop…. maar we bleven het herhalen dat de Balletkonijnen mee zouden gaan naar de les en papa en mama niet meer!
Toen was er eindelijk weer les en konden we zien of het had gewerkt! En ja hoor! Ze zwaaide ons uit, we kregen een kusje en vol trots liet ze haar 2 balletkonijnen zien aan de juf en deed ze de hele les gezellig mee! In de weken erna was er geen drama meer!
De balletkonijnen zijn ondertussen wel verbannen uit bed (ik denk dat de tutu’s te veel kriebbelen), maar ze vervullen nu wel hele speciale missie!