Soms kijk je naar de wereld en vraag je je af: maakt het allemaal iets uit? En dan komt er ineens een film voorbij die je even laat stilstaan. The Life of Chuck, gebaseerd op een verhaal van Stephen King, is zo’n film. In drie hoofdstukken wordt het leven verteld van Charles ‘Chuck’ Krantz, een man die op het eerste gezicht heel gewoon lijkt. Maar als overal mysterieuze bedankadvertenties voor hem opduiken terwijl de wereld ten onder lijkt te gaan, ontstaat er één grote vraag: wie is Chuck, en waarom voelt het alsof alles met hem verbonden is?
Wat als het einde eigenlijk het begin is?
Het verhaal begint niet bij het begin, maar bij het einde. Terwijl de wereld letterlijk uit elkaar valt, wordt Chuck bedankt voor 39 jaar dienst. Maar wat die dienst precies is, blijft lang onduidelijk. Wat volgt zijn hoofdstukken die steeds verder teruggaan in zijn leven. Je leert hem kennen door herinneringen, kleine momenten en toevallige ontmoetingen. Alsof je door oude fotoalbums bladert en ineens ziet hoe alles met elkaar in verband staat. De structuur van de film – achterstevoren – maakt het niet ingewikkeld, maar juist bijzonder. Het voelt een beetje alsof je pas aan het eind begrijpt waarom iets je zo heeft geraakt.
.
.
Meer dan alleen Stephen King
Bij een film van Stephen King verwacht je misschien spanning, horror of iets bovennatuurlijks. Maar The Life of Chuck is vooral een film over menselijkheid. Over de momenten die ertoe doen, juist als alles lijkt af te brokkelen. Regisseur Mike Flanagan, die eerder Doctor Sleep maakte, noemt het zijn meest vreugdevolle project ooit. Geen cynisme, geen sensatie. Alleen een verhaal over wat het betekent om te leven, geliefd te zijn en iets achter te laten. De hoofdrol wordt gespeeld door Tom Hiddleston, bijgestaan door een indrukwekkende cast met onder andere Mark Hamill en Karen Gillan. En er zit zelfs een dansscène in die je niet snel vergeet – met live drums en alles erop en eraan. Het klinkt gek, maar het werkt.
The Life of Chuck draait vanaf 5 juni in de bioscoop
Een film om bij stil te staan
De kracht van The Life of Chuck zit in het kleine. In een blik, een dansje op straat, een herinnering die plotseling betekenis krijgt. Het zijn die momenten die je misschien herkent uit je eigen leven. Kleine dingen die achteraf grote impact blijken te hebben. De film nodigt uit om even pas op de plaats te maken. Niet omdat alles perfect moet zijn, maar juist omdat het leven zelden perfect ís. Misschien is dat wel de mooiste boodschap van allemaal: dat het oké is om gewoon te zijn, zolang je maar echt leeft.
Genre: drama, fantasie
Lengte: 110 min.
Kijkwijzer: 12+, angst, grof taalgebruik, drugs
Gesproken taal: Engels
Cast: Mark Hamill, Tom Hiddleston, Karen Gillan, Chiwetel Ejiofor
Regisseur: Mike Flanagan
Winactie The Life of Chuck
In samenwerking met Independent Films mag ik 2×2 vrijkaarten en 2 boeken van The Life of Chuck verloten.
- Laat een reactie achter onder deze blog dat je meedoet en vertel wanneer jij voor het laatst écht even stil hebt gestaan bij het leven.
- Niet verplicht, maar het liken van Mama’s Liefste op Facebook en/of Instagram wordt zeer gewaardeerd. Indien je een foto / tag achterlaat, dan zal ik een extra lootje in de hoge hoed doen met jouw naam.
- De winactie loopt t/m dinsdag 10 juni. De winnaar wordt in de week erna bekend gemaakt. Ik zal persoonlijk de winnaar een mailtje sturen. Belangrijk is om binnen 48 uur te reageren op de mail, anders zal ik een nieuwe winnaar trekken.
- Op deze winactie zijn voorwaarden van toepassing en deze zijn hier te lezen
Doe ook mee aan één van de andere Mama’s Liefste winacties:
Schrik niet! Deze blog is tot stand gekomen door middel van een samenvatting en bevat affiliate linkjes. Deze linkjes brengen je naar de webwinkel voor meer informatie over dit product en de mogelijkheid het te kopen. Door hierop te klikken steun je Mama’s Liefste. Wil je er meer over weten, kijk dan op Steun Mama’s Liefste – Affiliate
Vliebergh Jasmijn says:
Ik doe graag mee!
De laatste keer dat ik écht even stil heb gestaan bij het leven was tijdens een avondwandeling alleen. Geen telefoon, geen muziek maar gewoon even luisteren naar de stilte en denken aan wat er allemaal wél goed gaat. Dat moment van rust gaf me veel meer helderheid dan ik had verwacht.
Ilona says:
Doe graag mee! de laatste keer was op een zonnige avond op het strand met niemand om je heen. Alleen luisteren naar de zee
Don Koolen says:
Ik doe graag mee. Ik heb mijn vader én mijn zoon al 6 jaar niet meer gezien. Ik sta iedere dag stil bij het leven. Helaas!
Iris says:
Ik sta regelmatig stil bij het leven
Het leven is mooi maar soms ook veel te hard
Jacqueline Manakker says:
Sinds mijn fietsongeluk sta ik elke dag even stil, dat het zo maar afgelopen kan zijn
Ling Choi says:
Toen ik een oorlogmuseum in Vietnam bezocht afgelopen maart. Het museum was stil. Foto’s toonden angst. Geschiedenis voelde zwaar.
Uniformen lagen daar. Bezittingen lagen erbij. Levens abrupt gestopt. Het raakte me.
Buiten bleef ik denken. Vrede is waardevol. Vrijheid niet vanzelfsprekend
Nouria says:
Stil staan bij het leven doe ik bijna dagelijks om mij gelukkig te prijzen dat ik zo’n lieve man en kinderen heb
Joke Vink says:
Bij het vreselijke bericht van Freek stond ik zeker stil bij het leven
Kan zo voorbij zijn
Kristie says:
Wederom weer iets om enthousiast van te worden! Een leuke blog en gelijk weer het besef dat ik veel te weinig stil sta…….ik kan het me gewoon weg even niet herinneren! Als ik win neem ik een vriendin mee voor een gezellige avond ze verdiend het en dan ga ik bewust even stil staan!!! Heel gaaf!
marc de raden says:
de laatste keer dat ik echt stil stond bij het leven, was toen ik zelf met spoed werd opgenomen voor een longembolie. tijdens het herstel denk je dan wel ff na over de zin / onzin van het leven
G. T. says:
Poeh, ik ga toch vaak maar door en door… de laatste keer werd denk ik toch getriggerd door slecht gezondheidsnieuws van een familielid.
Annemieke Bolijn says:
Dan moet ik eerst snel het boek lezen voor ik naar de film ga. Maar dat gaat wel lukken. Stephen King leest lekker weg.
Joke van Dijk says:
Ik werk in de gehandicaptenzorg, met oudere bewoners (sommige zijn de negentig al gepasseerd). Elke dag die ik doorbreng op mijn werk denk ik na over het leven. Voor mijn bewoners is niet vanzelfsprekend en ik kan het verschil maken tussen een gewone dag en een dag met een gouden (zilveren) randje. Elke dag opnieuw. Dat maakt mij nederig. Ik kan keuzes voor mezelf maken, ben daarin niet van iemand afhankelijk.
Daarom vier het leven, geniet en kijk om naar anderen. En doe af en toe een dansje.
Suleika says:
Op het moment dat mijn dochter trouwde! Dan besef je hoe snel de tijd gaat en kleine meisjes echt groot worden,
Anita te Gussinklo says:
3 weken geleden bij de uitvaart van mijn lieve moeder.