De Pupil: een film die je hart breekt én een gesprek opent

Er zijn van die films die je nog even met je meedraagt nadat het licht in de zaal weer aangaat. De Pupil is er zo een. Vanaf 30 oktober draait hij in de bioscoop en eerlijk, het is er eentje die je raakt. Het verhaal over Daan en zijn voetbaltrainer blijft onder je huid zitten – niet omdat het schokkend is, maar omdat het zo dichtbij voelt. We willen allemaal dat onze kinderen zich veilig voelen op de club, maar deze film laat zien hoe dun die grens soms kan zijn. En juist daarom vind ik dat je hem samen met je kind moet zien, om daarna het gesprek te voeren dat zó belangrijk is.

Een verhaal dat onder je huid kruipt

Daan (12), de derde van vier voetbal liefhebbende broers, kijkt op naar zijn coach Ries (35). Ries krijgt steeds meer invloed op Daan’s leven. Hij trekt Daan in een geheime, verboden wereld van volwassenen en dat is het begin van herhaaldelijk seksueel misbruik. Daan begint zich anders te gedragen, hij spijbelt van school en is afstandelijk naar zijn familie en vrienden. Wanneer andere jongens melding maken van misbruik door Ries, raakt Daan in de war omdat hij ontdekt dat hij niet de enige is. Ondanks dat Ries het misbruik toegeeft, ontkent Daan totdat dat niet meer lukt. Hij schaamt zich. Zijn ouders zijn geschokt en hun goedbedoelde woorden bezorgen Daan alleen maar meer verdriet en afstand. Ook op de voetbalclub heeft hij het moeilijk. De slimme en sterke Daan voelt zich nu een verliezer. Uiteindelijk breekt Daan.

.

Het is geen makkelijke film, maar wel eentje die op een eerlijke manier laat zien hoe misbruik kan ontstaan. Niet door angst of dwang, maar door vertrouwen dat langzaam scheurt. En dat maakt dat ik, als ouder, even stil werd. Hoe goed ken je de mensen die met je kind werken? Hoe vaak vraag je echt hoe het gaat, zonder dat je kind meteen denkt dat je wantrouwt?

De Pupil is geregisseerd door Karin Junger en gebaseerd op het boek Je ogen verraden je van Steven van der Hoeven. De hoofdrollen worden gespeeld door Bart de Wilde, Gijs Naber, Hadewych Minis en Marcel Hensema.

Een campagne die het verschil wil maken

Rond de film loopt een impactcampagne van Slachtofferhulp Nederland en Stichting De Stilte Verbroken. Hun doel is simpel maar belangrijk: het taboe doorbreken en misbruik eerder stoppen. Onder de naam ‘S.V. De Pupil’ organiseren ze filmvertoningen met nagesprekken, waar ouders, coaches en ervaringsdeskundigen met elkaar praten over hoe het beter kan. Er komt ook materiaal voor sportclubs en praktische tips voor ouders. Niet belerend, maar juist helpend. Zodat we allemaal leren signalen te herkennen, en weten wat we kunnen doen als iets niet goed voelt.

Wat ik er zo sterk aan vind, is dat het niet blijft bij ‘erover praten’. Het gaat om bewustwording én om actie. Want ieder kind verdient een plek waar het met een gerust hart kan sporten, lachen en leren. En als deze film daaraan bijdraagt – door gesprekken op gang te brengen die anders misschien nooit gevoerd zouden worden – dan is dat al winst.

Waarom ik vind dat je deze film samen moet zien

Mijn gevoel na het zien van De Pupil? Dat we als ouders niet bang moeten zijn om dit soort onderwerpen aan te kaarten. Ja, het is heftig, maar juist daarom belangrijk. Kijk hem samen met je kind (vanaf 12 jaar), praat erna over wat vertrouwen betekent, over grenzen en over wat ze kunnen doen als iets niet goed voelt. Je hoeft geen lange gesprekken te voeren – soms is één vraag of opmerking al genoeg om een deur te openen. En geloof me, die gesprekken zijn waardevol.

Misschien is dat wat De Pupil het beste doet: laten zien dat stil zijn soms de grootste schade aanricht. En dat luisteren, echt luisteren, het verschil kan maken. Een film die niet alleen binnenkomt, maar ook iets losmaakt – bij ouders, bij kinderen, en bij iedereen die ooit langs de lijn heeft gestaan.