De aankondiging dat K3 ging stoppen, kwam als een klap hier in huis. Gelukkig maakte K3 zoekt K3 weer een hoop goed en valt het nieuwe liedje “1000 luchtballonnen” ook in goede aarde. Toen ik de aanbieding kreeg van de Tros om met korting kaartjes te kopen voor het afscheidsconcert
We kochten de kaartjes voor het afscheidsconcert al in juni vorig jaar. Sindsdien werd er regelmatig gevraagd of we a naar K3 toe gingen. Ik vertelde ze dan dat het pas na mijn verjaardag (begin maart) zou zijn. Dat gaf wat rust. Maar toen mijn verjaardag voorbij was kwam de vraag steeds vaker “wanneer gingen we ook al weer na K3?” We maken maar een aftekenschema zodat dat wat meer duidelijkheid gaf.
De laatste week brak aan en Kleine Zus werd ziek; hoge koorts en veel snot. We deden het rustig aan, in de hoop dat ze toch wel weer op tijd fit genoeg zou zijn.
Vandaag was de dag, waar van we wisten dat die zou komen, vandaag gingen we eindelijk naar het K3 concert in de AHOY.
De dag begon heel goed; Kleine Zus werd gezellig wakker en op wat hoesten na, was ze best wel weer gezellig. Zelfs de balletles wilde ze niet overslaan en heeft er volgens de juf ook redelijk aan meegedaan.
Thuis nog even rustig op de bank gezeten en toen was het tijd om te vertrekken. Waar we normaal met 40 minuten wel in Rotterdam zijn, deden we er nu bijna 1,5 uur over!!! Paniek, want door de afsluiting van de Maastunnel werden we heel Rotterdam door gestuurd en kwam we uiteindelijk 10 minuten te laat binnen. Gelukkig hadden we plekken aan de zijkant en ploft we neer.
Daar waren ze dan! De echte K3! Grote Zus en haar vriendinnetje keken voor bewondering naar het podium. Kleine Zus kroop liever bij me op schoot, met het dringend advies dat ik niet mee zou klappen, zingen en/of mee bewegen op mijn stoel.
Na dit nummer waren daar ook opeens de nieuwe K3-tjes en zongen een paar van hun nieuwe nummers We hebben deze CD nog niet in onze collectie, dus was het (zeker voor mij) de eerste keer dat ik de nummers hoorden.
Met een toverstaf en de spreuk 1,2,3 K3 MAGIE, kwam de oude K3 weer te voorschijn en namen ze ons 
mee naar een terugblik van 17 jaar K3 met liedjes uit hun films en musicals. Deze nummer kwam ons een stuk bekend voor. De spreuk werd nog een paar keer herhaald en de oude en de nieuwe K3 wisselde elkaar zo om de paar nummers af. Het vriendinnetje van Grote Zus danste ondertussen gezellig mee, maar Grote Zus bleef liever op haar stoel zitten. Kleine Zus werd steeds warmer en wilden al helemaal niet mee bewegen.
De show werd afgesloten met nog een paar nummers van de beide K3’s en tenslotte de afscheidswoorden van de oude K3. Toen ik even opzij keek naar Grote Zus zag ik dat ze helemaal in tranen was. Ze realiseerde zich dat het nu echt voorbij was en dat deed pijn, Met 2 huilende kinderen (Kleine Zus was er ook klaar mee en wilde naar huis) op mijn schoot, liep er toch ook wel een traan over mijn wang. Afscheid nemen is altijd verdrietig, maar te zien hoe verdrietig het je kind maak, doet elke moederhart ook breken.
Op de terugweg zijn we nog even gestopt bij de keten met een grote M. Daar knapte Kleine Zus weer een beetje van op en Grote Zus had ondertussen haar tranen weer gedroogd. Zo sloten we de dag toch nog gezellig af en lagen de meiden ietsje later dan normaal in hun bedje. Hopelijk dromen ze nog na over deze dag. Ik hoop lekker lang, want de klok gaat vannacht weer een uurtje vooruit dus een uurtje minder slaap.
Gaan jullie de oude K3 missen of kunnen jullie je wel vinden in de nieuwe frisse wind?