Blog | De logopedist

Kleine Zus is een echt vrolijk kind, een lieve poppenmoeder en een echte dierenarts in de dop, maar… we verstaan we verstaan haar gewoon niet altijd….
Gelukkig hebben we Grote Zus en die kan voor ons vaak het een en ander vertalen en door de omstandigheden kunnen we er zelf vaak ook wel de kern uit halen. Voor buitenstaanders is het helaas een stuk moeilijker. Opa zegt ook altijd; “De ene helft van het verhaal versta ik niet en de andere helft begrijp ik niet”
Toch maken we ons er niet al te veel zorgen over. We zien het vooruit gaan en ach ieder kind zijn talent. Ze weet precies wat ze wil en is zelf ook niet erg gefrustreerd dat iedereen steeds vraagt wat ze zegt.

Consultatiebureau
Voor de kerst waren we met Kleine Zus naar het consultatiebureau voor haar 3 jarige-consult. Toevallig hadden we dezelfde dag ook haar eindgesprek gehad op de creche omdat ze naar de PeuterPlus groep mocht. Uit beide gesprekken kwam naar voren dat ze het allemaal prima doet, maar toch achterblijft in haar spraak. De consultatiebureau arts raden me aan om toch maar eens bij een logopedist te raden gaan. Ik ken de verhalen over het consultatiebureau of consitinatiebureau zoals het ook wel genoemd wordt onder mijn moeder-vriendinnen. Zelf heb ik met Kleine Zus wel goede ervaringen met deze arts van het consultatiebureau. Kleine Zus werd namelijk geboren met een aantal bakfoutjes. In de eerste paar maanden maakt ze een erg reutelend geluid. Iedereen die in de wieg keek, zei “ach nu al zo verkouden”, terwijl dat helemaal niet het geval was. De arts op het consultatiebureau wuifde het ook weg en zei “slappe trachea, dat gaat wel over”. Mijn huisarts daarintegen schoot in de paniekstand en kwam met antibiotica en pufjes, terwijl Kleine Zus zelf nergens last van had of ook maar teken had van verkoudheid. Toen dat allemaal niet hielp, wilde ze de kinderarts inschakelen. Gelukkig had ik een collega die het verhaal herkende en me zei dat haar zoon ook een “Happy Wheezer” was. Deze kinderen hebben een piepende ademhaling, maar verder nergens last van. En ja hoor, na een jaar was er niets meer aan de hand.
Kleine Zus had ook een flinke navelbreuk en wederom maakt de arts van het consultatiebureau zich hier niet heel erg druk over. Meestal verdwijnt een navelbreuk bij kleine kinderen wel als ze gaan lopen. Ook hier weer sloeg de huisarts alarm en stuurde me direct door naar het ziekenhuis. Waar ik na 5 minuten consult weer naar huis kon met de boodschap “kom maar terug als ze 2 jaar is” En dat hebben we gedaan en ze heeft nu weer een mooi naveltje.
Het advies dus van de consultatiebureau arts om nu toch maar eens te gaan informeren bij een logopedist kon ik dus niet weigeren. Eigenlijk vond/vind ik het nu nog niet zo nodig en haar nog zo jong om al in therapie te gaan. Plus dat we echt wel vooruitgang zien en ze ook steeds meer gaat praten. Maar ja gelijk had hij natuurlijk wel, wie weet hoor ik toch iets waar ik iets mee kan.

Logopedist
Vandaag was het dus zo ver en hadden we de afspraak. Uiteraard was Kleine Zus gisteren verkouden geworden en niet zo spraakzaam als anders. Het was dus wel lastig om een goede diagnose te vormen. Ook omdat ik het zelf ook wel lastig vond om alle vragen te beantwoorden. “Ademt ze vaak door haar mond, bijvoorbeeld bij TV kijken?” “Slaapt ze met haar mond open?” “Stelt ze veel vragen met wie, wat, waar?” “maakt ze zinnen met vijf of meer worden?” Huhhhh ben ik nou een slechte moeder dat me dat allemaal niet zo opvalt…. Bij de opdracht met het benoemen van de plaatjes deed ze toch wel goed haar best en viel inderdaad op dat ze sommige letters nog niet helemaal goed uit spreekt en ook moeite heeft met meerdere lettergrepen (happen doen ipv boodschappen doen en ses ipv prinses) Gelukkig hoeft ze ook niet alles perfect uit te kunnen spreken, maar de logopedist zag wel een achterstand. Maar mogelijk toch ook wel een KNO probleem, mss een te grote neusamandel. Haar keelamandelen zagen er wel normaal uit, zover Kleine Zus die wilde laten zien. Tot nu toe heeft ze 1x een loop-oor gehad en (gelukkig!) dus ook niet veel klachten daar. Dat ze altijd reageert op de worden snoep en ijs, bleken niet zoveel te zeggen over haar gehoord, omdat de SSS klant hoog is en dus al snel opgepikt wordt.
De logopedist die we zag, bleek alleen een diagnostische rol te hebben en dus zelf niet verder zou behandelen. Ze zal ons een rapport sturen van haar bevindingen en daarmee kunnen we dan een zelfstandige gevestigde logopedist zoeken in de buurt. Een paar consulten raden ze me zeker aan om te zien of Kleine Zus daar profijt bij zou hebben, voordat ze naar de basisschool zal gaan en daar dan wel gefrustreerd zou raken. Ook zouden we dan met die logopedist kunnen bekijken of een consult bij een KNO arts nodig zou zijn. Dit eerst uitsluiten raade ze me af omdat je daar eerst wat meer aanwijzingen moet hebben dat daar het probleem zit. Een dagboekje bijhouden van verkoudheden en ademen door de mond zou daar wel bij helpen.

Wel of niet naar de logopedist?
Uiteraard heb ik de afgelopen tijd mijn moeder-vriendinnen gevraagd naar hun ervaring met de logopedist. Deze waren over het algemeen zeer positief, maar zij waren meestal pas begonnen met de logopedie op een wat latere leeftijd en pas als ze de kinderen al naar de basisschool gingen. Mijn vraag blijft dus of we er nu al goed aan doen en haar niet gewoon in haar eigen tempo zich moet laten ontwikkelen? Stiekem vind ik het ook wel schattig dat peuter gebrabbel ;D

Wie heeft er ervaring met de logopedist bij jonge kinderen? Heeft het geholpen en hoe oud waren jullie kinderen? Ik ben erg benieuwd naar jullie verhalen.