Deze week was ik even een alleenstaande moeder. Papa’s Liefste was met zijn vrienden een weekje op wintersport. In deze week realiseer ik mij dan opeens des te meer hoe dapper al die moeders (en vaders) zijn die het allemaal maar in hun eentje opknappen. Daarom vandaag een ode aan de alleenstaande moeder.
Elk jaar gaat mijn lief met zijn vrienden een weekje op de wintersport in de maand januari. Wintersporten is echt niets voor mij en echt, ik heb het geprobeerd. Laat mij maar lekker thuis blijven en daarbij gun ik hem een weekje “with the guys”.Als hij dan weg is, neem ik de week zelf ook vrij. Zo voorkom ik al die extra stress om de meiden op tijd op school en andere afspraken te krijgen, liefst dan ook gevoed en gekleed, inclusief mezelf. Ik kijk echt uit naar deze week, waar in ik vind, dat ik mezelf extra mag verwennen door een pakje-zakjes-menu met alleen P-gerechten (lees pasta, pizza, pannenkoeken, patat) op tafel te zetten Lekker makkelijk en ook minder gezeur aan tafel over wel/niet willen weten! Met wat extra fruit en groenten maak ik dat dan weer een beetje goed met een Bento broodtrommel of fruitsnack.
Me, myself en Netflix
Meestal zoek ik die week een paar goede Netflix series uit en trek me op de dagen dat de meiden naar de school en de BSO gaan (meestal vraag ik ook nog een extra dag BSO aan) lekker terug op de bank met een dekentje, de afstandbediening, thee en chocolade/koek. Dat heb ik tenslotte wel verdiend! De huishoudelijke klussen, kunnen ook wel een weekje wachten.
Dit jaar moet ik bekennen dat ik dat voor het eerst niet heb gedaan. Er stonden teveel leuke mamablog activiteiten in de planning, die ik niet voorbij wilde laten gaan. Deze kun je teruglezen in mijn weekoverzicht. Maar daarentegen heb ik wel een weekje naar Ibiza geboekt met vriendinnen, als tegenhanger voor de wintersportweek van de mannen.
Extra voorzichtig
Eigenlijk begint het al bij de eerste nacht alleen, dan ik me realiseer dat ik echt alleen ben! Heb ik de deur wel goed op slot gedaan? Het gas wel uit gedraaid? Misschien vannacht toch maar niet de droger aan, want wat als hij in de brand vliegt… Als ik dan zo alleen ben, besef ik mij opeens hoe kwetsbaar ik ben. Wat als ik niet wakker wordt bij een inbraak of brand. Als Papa’s Liefste thuis is, denk ik daar nooit aan. We zijn dan tenslotte met z’n tweetjes en ik ga er dan uit dat er iemand wel wakker wordt. Daarbij kan ik hem dan op onderzoek sturen als ik “iets” hoor 😉
Ook hoop ik dat er niets stuk gaat, het internet opeens niet meer werkt of iets anders technisch moet worden uitgevoerd, want ik heb ben alles behalve de techneut in huis!
Als het maar niet glad wordt
Omdat ik geen auto rij doe ik alles op de fiets. Mijn grootste nachtmerrie is dat het net in die week gaat sneeuwen. Regen kan ik nog wel aan, maar ijzel, brrrr. Hoe krijg ik de kinderen dan op school? En de boodschappen? Want ik kan in deze week natuurlijk niet onderuit gaan en iets breken! Hoe moet het dan??? Deze week werd ik ook bijna aangereden. Stel je voor! Ook is zelf ziek worden geen optie deze week!
Het is maar 1 weekje
Gisteren is hij weer thuis gekomen en mag ik mijzelf een schouderklopje geven dat ik de week heb overleefd. Het viel allemaal mee met de sneeuw en de kou! Ik heb maar een avond met een huilerig meisje in mijn bed genomen. We hebben met zijn drietjes super veel leuke dingen gedaan. Geen een avond aan tafel gegeten en de week zelfs afgesloten met een meiden-mamabloggers-weekend in Brussel! Een groot feest was het, maar toch ben ik extra blij dat wij de taken vanaf morgen weer lekker samen delen.
Ode aan de alleenstaande moeder
Het echte gevoel waarmee ik deze week afsluit, is een enorme waardering voor al mijn vriendinnen en alle vrouwen en mannen, die er elke dag alleen voor staan. Bij wie er niet na 1 weekje hun partner weer gewoon gezellig thuiskomt. Zij gaan wel gewoon naar hun werk, koken elke avond gezond, eten aan tafel, badderend de kinderen, lezen nog een verhaaltje voor en geven een kusje voor het slapen. En vergeet daarbij niet alles wat er bij het opvoeden komt kijken, zoals ik deze week. Zij doen gewoon hun boodschappen en altijd alle huishoudelijke klussen, alleen. Zij laten hun sociale leven niet verslonzen en storten zich in de wereld die Netflix heet. En als het even tegen zit doordat ze zelf ziek of gewond zijn, een ziek kind hebben, bang zijn alleen in de nacht, bepaalde risico’s nemen (zoals fietsen als het ijzelt), staan zijn hun mannetje en regelen ze het allemaal zelf.
IK MAAK EEN DIEPE BUIGING
Dit gedicht van Lentezoet draag ik aan jullie op
Mirjam says:
Ik deel je respect, mooi gezegd! Je hebt het trouwens handig opgelost met de makkelijke maaltijden – scheelt een hoop extra stress 😉
Frederique says:
Haha leuk, altijd fijn zo’n ode op maandagochtend (al moet ik eerlijk bekennen dat ik mijn sociale leven wel laat verslonzen, daar heb ik echt afscheid van genomen ;))
Frederique onlangs geplaatst…Srsck krijgt een nieuw jasje
Merel says:
Mooi geschreven Fleur!
Ik merk inderdaad dat nu we het samen doen, ik de vijf jaar tijd dat ik alleen was heel veel heb lopen rennen. Vooral mezelf voorbij. Het ouderschap kunnen en mogen delen is echt iets om te koesteren en om in te investeren (mits je een gezonde relatie hebt). Niet alleen voor de kinderen, maar ook voor jezelf.
Sahar says:
Ik kan het mij voorstellen dat alleenstaande moeder zwaar en pittig is. Respect naar alle alleenstaande moeder in alle opzichten. Goed dat je dit deelt en uitspreekt, mag ook een keer gezegd worden 🙂
sophia says:
Dit vind ik echt heel knap! Super tof dat je deze post maakt, heb er ook enorm veel respect voor! xx
Bianca says:
Mooi verwoord! Het lijkt mij heel zwaar als je alles alleen moet doen, als mijn partner paar dagen weg is voor zijn werk ben ik altijd erg blij als die weer terug is 😉 x
Judith says:
Ik ben een aantal jaar alleenstaande moeder geweest, en was best pittig. Toch had het ook wel voordelen die ik soms nu wel mis
Jamey says:
Wat een mooi stuk. Mijn schoonzus is ook alleenstaande moeder en ik geloof dat het soms echt heel zwaar kan zijn. Hoeveel je ook van je kids houd.
Grace says:
Diepe buiging inderdaad! Mooi gezegd.