Weekoverzicht | Fotoblik week 37

Deze week stond in het teken van fotoshoots en congres. Hierdoor was er niet veel tijd en ruimte voor andere dingen. Een van de hoogtepunten was wel de muurschildering van Woezel en Pip in de kamer van Kleine Zus.

Zondag 11 september 2016

Deze zondag stond in het teken van schoonmaken en opruimen. Nu is dat niet iets wat ik vaak en graag doe, dus zo af en toe een grote schoonmaak kan geen kwaad. Natuurlijk was er ook een reden voor, want er zou namelijk een fotograaf komen van Hello Fresh voor een fotoshoot. Ik had me een tijdje geleden via Mamaplaats daarvoor aangemeld en was verrast ook daadwerkelijk gebeld te worden. Wie A zegt, moet dat ook B zeggen, dus vandaar dat we om 16.00u netjes gestreken en gepoetst klaar stonden. Heel benieuwd naar het resultaat.

Maandag 12 september 2016

Het was vandaag weer een super mooie nazomerdag. Maar helaas moest er gewerkt worden en kreeg ik ook nog eens een kamer met helemaal geen ramen. Alleen in de pauze kon ik even genieten van het prachtige weer.

Dinsdag 13 september 2016

Nadat Grote Zus op school zat en Kleine Zus een dagje mocht spelen bij haar nichtje, nam ik de trein richting Amsterdam. Namens Mamaliefde mocht ik aanwezig zijn bij de Lovely Lunch Launch georganiseerd door s.Oliver om hun nieuwe mannen- en vrouwen geurenlijn te presenteren. In het mooie The Dylan werden we ontvangen en mochten we als eerst ruiken aan deze nieuwe geurtjes. We kregen heerlijke lunchhapjes en een Gin Tonic met daarin een aantal van dezelfde ingrediënten als in de vrouwenparfum. Door het warme weer stapte ik daarna maar over op water. Het was een gezellige middag waarin ik ook een heel aantal andere bloggers ontmoette, die ik alleen kende van hun blog.

Nadat ik Kleine Zus weer had opgehaald, moesten we langs bij de huisarts. Omdat het zindelijk worden maar niet wil lukken. Daar was de conclusie ook dat ze waarschijnlijk gewoon een laatbloeier is. Voor de zekerheid zullen we toch ook nog even kijken of ze misschien toch een blaasontsteking heeft. Nu maar hopen dat ze snel nog een keer op het potje plast, zodat we dat kunnen inleveren?

Grote Zus speelde thuis ondertussen met vriendinnetjes lekker buiten met water, want alle hitte records voor de maand september werden vandaag verbroken. Haar vriendinnetje mocht biijven eten en slapen. Haar moeder was namelijk bezig op de kamer van Kleine Zus aan een muurschildering. Morgen zou er een fotograaf langskomen voor een fotoshoot van haar kamer, dus hij moest echt af. Uiteindelijk werd het nachtwerk, maar met mooi resultaat.

Woensdag 14 september 2016

Vandaag zouden we bezoek krijgen van alweer een fotograaf. Deze keer voor de kamer van Kleine Zus voor haar Woezel en Pip slaapkamer en collectie. Ze was uitgekozen om daarmee in een groot moeder&kind blad geportretteerd te worden. Helaas had Kleine Zus daar hele andere ideeën over. Al meteen bij het wakker worden zei ze niet op de foto te willen. Ik had hoop dat het wel zou bijdraaien, maar helaas. Na 1,5 uur paaien, praten, smeken, streng toe spreken, manipuleren en chanteren, zat er misschien 1 foto tussen zonder snot en tranen. Helaas kijkt ze niet in de camera, maar naar de grond. We noemen dat gewoon verlegen zei de fotograaf. Toch wel jammer dat het zo moest, maar ja als Kleine Zus nee zegt, dan houdt ze ook zeker foto bij stuk.

De rest van de dag hebben we thuis doorgebracht in het zwembadje en koel in huis. Het was echt een te warme dag om iets te ondernemen. En uiteraard draaide Kleine Zus helemaal bij en had het prima naar haar zin.

Donderdag 15 september 2016

Vandaag was de eerste dag van het Europese Huntington’s Disease Netwerk congres. Omdat dit congres dit jaar in Den Haag werd georganiseerd, werd er vooraf een speciale dag georganiseerd in Coprus in Leiden. Een interessante dag, met gelukkig ook wat tijd om een rondje door Corpus te doen. Lang geleden was ik al een keertje geweest, maar het was er leuk om het nog een keertje te doen.

Vrijdag 16 september 2016

Vandaag begon het congres in Den Haag. Ik zou meerijden met een collega, maar helaas werd ik op de normale tijd wakker, maar dat was te laat voor de lift. Gelukkig wilde Papa’s Liefste me wel brengen. Dus nadat we de meiden naar de KVD en VSO hadden gebracht, reden we naar Den Haag.  Zo kwam ik precies op tijd voor de opening toch nog binnen.

De rest van de dag was gevuld met lezingen en netwerken. Altijd erg bijzonder hoeveel mensen zich inzetten voor deze zeldzame ziekte. Zowel in voor de cure als voor de care.

Ook al woon ik niet ver van Leiden, toch bleef ik overnachten in Den Haag. Maar goed ook, want uiteindelijk duurde het programma tot 21.30!

We hadden ook nog geen tijd gehad om echt te dineren, maar gelukkig was er een snackbar om de hoek, waar we nog patat en kroketten konden krijgen.

I

Zaterdag 17 september 2016

We begonnen de dag natuurlijk met een heerlijk ontbijtbuffet in het hotel

Naast het volgen van de lezingen, had ikzelf een poster meegenomen naar het congres. Over wat diëtisten in Nederland weten over de ziekte van Huntington. In de pauze was het mijn beurt om bij mijn poster te staan en eventuele vragen te beantwoorden.

De dag werd afgesloten in een strandtent met eten, drankjes. We maakte er geen latetje van. Want morgen is er nog een dag en dan omdat er ook nog een delegatie op bezoek bij ons het verpleeghuis. Na nog een drankje op onze kamer, ging iedereen snel weer slapen (overdwars in een kingsize bed 😉 )